പനാമ കനാൽ

    ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ എഞ്ചിനീറിങ് അത്ഭുതങ്ങളിൽ ഒന്ന് , ഏറ്റവും വലിയ ഷോർട്ക്കട്ടിൽ  ഒന്ന് , എന്നൊക്കെ പനാമ കനാലിനെ  വിശേഷിപ്പിക്കാം. കാരണം, ന്യൂയോർക്കിൽ നിന്ന് ഒരു കപ്പലിന് സാന് ഫ്രാന്സിസ്കോ പോകണമെങ്കിൽ തെക്കേ അമേരിക്ക മുഴുവൻ  ചുറ്റി 21000 km യാത്ര ചെയ്യണം. എന്നാൽ പനാമ കനാൽ വന്നതിനു ശേഷം ന്യൂയോർക്കിൽ നിന്ന് ഒരു കപ്പല് പനാമ കനാൽ വഴി സാന് ഫ്രാന്സിസ്കോ എത്താൻ 8000km മാത്രം  മതി.

 അറ്റ്ലാന്റിക് പസഫിക് സമുദ്രങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന കനാൽ ആണ് പനാമ കനാൽ. ഈ രണ്ടു സമുദ്രങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുക എന്നത് അത്ര എളുപ്പം അല്ലായിരുന്നു. കാരണം അതിന്റെ ഇടയ്ക്കു കുറെ മലനിരകൾ ഒകെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ആ മലനിരകൾ ഒകെ വെട്ടിനിരത്തി ഒരു കൃത്രിമമായി ഒരു ശുദ്ധജല തടാകം ഉണ്ടാക്കി. ഈ തടാകത്തിലെ ജലനിരപ്പും  അറ്റ്ലാന്റിക് പസഫിക് സമുദ്രങ്ങളിലെ ജലനിരപ്പും തമ്മിൽ 85  ഫീറ്റ്  ( 26 മീറ്റർ  ) വ്യത്യാസം ഉണ്ടായിരുന്നു. പസഫിക് സമുദ്രത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന ഒരു കപ്പലിനെ അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രത്തിൽ എത്തിക്കണമെങ്കിൽ പടിപടിയായി ഉയർത്തി നേരത്തെ പറഞ്ഞ ശുദ്ധജലതടാകത്തിൽ എത്തിച് പടിപടിയായി താഴ്ത്തി അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രത്തിന്റെ ലെവലിൽ എത്തിക്കണം. ഇതാണ് പനാമ കനാലിന്റെ പ്രവർത്തനം.  ഇതുകൊണ്ടാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ എഞ്ചിനീറിങ് അത്ഭുതങ്ങളിൽ ഒന്ന് എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. 

    മുകളിലെ അനിമേഷനിൽ കണ്ടതുപോലെ  ഒരു കപ്പലിന് ഒരു സമുദ്രത്തിൽ നിന്ന്  മറ്റൊരു സമുദ്രത്തിൽ എത്താൻ 3 set lock gates കടന്നു വേണം എത്താൻ. ഈ lock gates ൽ  ഒരു കപ്പലിനെ സഹായിക്കാൻ പനാമ കനാലിലെ കുറെ ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഉണ്ട് . ഏകദേശം 80 KM ദൂരം ഉണ്ട് ഈ പനാമ കനാലിന് , ഏകദേശം 11 മണിക്കൂർ സമയം എടുക്കും ഒരു കപ്പൽ ഈ കനാല് കടക്കാൻ. ഒരു കപ്പൽ പനാമ കനാലിന്റെ ആദ്യത്തെ ലോക്ക് ഗേറ്റിൽ എത്തിയാൽ പുറകിലെ ഗേറ്റ് അടച്ച് വശങ്ങളിലെ ഡാം തുറന്ന് വിട്ടു പയ്യെ പയ്യെ കപ്പലിനെ ഉയർത്തി അടുത്ത ലോക്ക് ഗേറ്റിന്റെ ജലനിരപ്പിൽ എത്തിക്കുന്നു. അങ്ങനെ രണ്ടാമത്തെ ലോക്ക് ഗേറ്റിലേക്ക് കപ്പൽ കടക്കുന്നു.നേരത്തത്തെ സ്റ്റെപ് ഒന്നുടെ ആവർത്തിച്ചു മൂന്നാമത്തെ ലോക്കിൽ എത്തുന്നു , അപ്പോഴേക്കും കപ്പൽ 26 മീറ്റർ ഉയർന്നു കഴിയും അങ്ങനെ നേരത്തെ പറഞ്ഞ ശുദ്ധജല തടാകത്തിൽ എത്തുന്നു. അങ്ങനെ പോയി അനിമേഷനിൽ കണ്ടതുപോലെ അടുത്ത ലോക്ക് ഗേറ്റിൽ എത്തുന്നു. അവിടുന്ന് കപ്പൽ പടിപടിയായി താഴ്ത്തി സമുദ്ര നിരപ്പിൽ എത്തുന്നു.

ചരിത്രം 

1880 കളിൽ ഒരു ഫ്രഞ്ച് നിർമാണ സംഘത്തിന്റെ പരാജയത്തെത്തുടർന്ന്, 1904 യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് പനാമ ഇസ്ത്മസിന്റെ 50 മൈൽ ദൂരത്ത് ഒരു കനാൽ പണിയാൻ തുടങ്ങി. രോഗബാധയുള്ള കൊതുകുകളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്താണ് പദ്ധതിക്ക് സഹായിച്ചത്, ചീഫ് എഞ്ചിനീയർ ജോൺ സ്റ്റീവൻസ് നൂതന സാങ്കേതിക വിദ്യകൾ ആവിഷ്കരിച്ച് സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് ഒരു ലോക്ക് കനാലിലേക്ക് നിർണായകമായ പുനർരൂപകൽപ്പനയ്ക്ക് പ്രചോദനമായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമിയായ ലഫ്റ്റനന്റ് കേണൽ ജോർജ്ജ് വാഷിംഗ്ടൺ ഗോതൽസ്, കഠിനമായ പർവതനിരയുടെ ഉത്ഖനന പ്രവർത്തനങ്ങൾ ത്വരിതപ്പെടുത്തി, ഡാമുകളുടെയും ലോക്കുകളുടെയും നിർമ്മാണത്തിന് മേൽനോട്ടം വഹിച്ചു.1914 ൽ തുറന്ന   ലോകപ്രശസ്ത പനാമ കനാലിന്റെ മേൽനോട്ടം 1999 ൽ യുഎസിൽ നിന്ന് പനാമയിലേക്ക് മാറ്റി. 

    അറ്റ്ലാന്റിക് പസഫിക് സമുദ്രങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് പനാമയിലെ   ഇസ്ത്മസിലൂടെ ഒരു ജലപാത സൃഷ്ടിക്കുക എന്ന ആശയം കുറഞ്ഞത് 1500 കളിലേതാണ്, സ്പെയിനിലെ ചാൾസ് ഒന്നാമൻ രാജാവ് തന്റെ പ്രാദേശിക ഗവർണറെ ടാപ്പുചെയ്ത് ചാഗ്രസ് നദിക്കരയിൽ ഒരു വഴി പരിശോധിച്ചു. യൂറോപ്പിൽ നിന്ന് കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലേക്കുള്ള ഒരു കുറുക്കുവഴിയായി ഈ ആശയം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, പർവതപ്രദേശങ്ങളിലുള്ള, കാടിന്റെ ഭൂപ്രദേശത്തിലൂടെയുള്ള അത്തരമൊരു വഴി സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നത് അക്കാലത്ത് അസാധ്യമായിരുന്നു.          

        ആത്യന്തികമായി ഈ ശ്രമം നടത്തിയ ആദ്യത്തെ രാജ്യമാണ് ഫ്രാൻസ്. ഈജിപ്തിലെ സൂയസ് കനാലിന്റെ നിർമ്മാതാവായ Count Ferdinand de Lesseps നേതൃത്വത്തിൽ നിർമ്മാണ സംഘം 1880 ൽ ആസൂത്രിതമായി. ഫ്രഞ്ചുകാർ അവരുടെ മുന്നിലുള്ള വലിയ വെല്ലുവിളി ഉടൻ മനസ്സിലാക്കി: കനത്ത മഴയ്ക്ക് കാരണമായ മണ്ണിടിച്ചിൽ, മഞ്ഞപ്പനി, മലേറിയ എന്നിവയുടെ വ്യാപനത്തെ നേരിടാൻ ഫലപ്രദമായ മാർഗ്ഗങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്നുള്ള ഒരു കനാൽ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതാണെന്നും ഒരു ലോക്ക് കനാലിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ പുന  സംഘടിപ്പിച്ചുവെന്നും De Lessepsവൈകി മനസ്സിലാക്കി, പക്ഷേ 1888 ൽ പദ്ധതിയിൽ നിന്ന് ധനസഹായം പിൻവലിച്ചു.

    യുഎസ് ഇസ്താമിയൻ കനാൽ കമ്മീഷന്റെ ചർച്ചകൾക്കും പ്രസിഡന്റ് തിയോഡോർ റൂസ്‌വെൽറ്റിന്റെ മുന്നേറ്റത്തിനും ശേഷം, 1902 ൽ യുഎസ്,  കനാൽ മേഖലയിലെ ഫ്രഞ്ച് സ്വത്തുക്കൾ 40 മില്യൺ ഡോളറിന് വാങ്ങി. കൊളംബിയൻ പ്രദേശമായിരുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനുള്ള അവകാശം സംബന്ധിച്ച നിർദ്ദിഷ്ട കരാർ നിരസിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ പനമാനിയൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിന് പിന്നിൽ യുഎസ് സൈനിക ഭാരം എറിഞ്ഞു, ഒടുവിൽ പുതിയ സർക്കാരുമായി ഒരു കരാർ ചർച്ച ചെയ്തു.

    1903 നവംബർ 6-ന് യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് പനാമ റിപ്പബ്ലിക്കിനെ അംഗീകരിച്ചു, നവംബർ 18-ന് പനാമയുമായി Hay-Bunau-Varilla ഉടമ്പടി ഒപ്പുവച്ചു, പനാമ കനാൽ മേഖലയ്ക്ക് യു.എസ്. പകരമായി, പനാമയ്ക്ക് 10 മില്യൺ ഡോളറും ഒൻപത് വർഷത്തിന് ശേഷം 250,000 ഡോളറിന്റെ ആന്വിറ്റിയും ലഭിച്ചു. യുഎസ് സ്റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറി ജോൺ ഹേയും ഫ്രഞ്ച് എഞ്ചിനീയർ Philippe-Jean Bunau-Varilla നടത്തിയ ചർച്ചയിൽ പല പനമാനിയക്കാരും തങ്ങളുടെ രാജ്യത്തിന്റെ പുതിയ ദേശീയ പരമാധികാരത്തിന്റെ ലംഘനമാണെന്ന് അപലപിച്ചു

    ഫ്രഞ്ച് പരിശ്രമത്തിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ മനസിലാക്കിയിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നിയ അമേരിക്കക്കാർ, കോളൻ മുതൽ പനാമ സിറ്റി വരെ ഏകദേശം 50 മൈൽ ദൂരത്തിൽ സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്നുള്ള കനാലിനായി പദ്ധതികൾ ആവിഷ്കരിച്ചു. 1904 മെയ് 4 ന് സമർപ്പണ ചടങ്ങോടെ പദ്ധതി ഔദ്യോഗികമായി ആരംഭിച്ചെങ്കിലും ചീഫ് എഞ്ചിനീയർ ജോൺ വാലസിന് ഉടനടി പ്രശ്നങ്ങൾ നേരിട്ടു. ഫ്രഞ്ച് ഉപകരണങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും നന്നാക്കേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു, അതേസമയം മഞ്ഞപ്പനി, മലേറിയ എന്നിവയുടെ വ്യാപനം തൊഴിലാളികളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു. നിർമ്മാണം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാനുള്ള സമ്മർദ്ദത്തിൽ വാലസ് ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം രാജിവച്ചു.

    1905 ജൂലൈയിൽ ജോൺ സ്റ്റീവൻസ് എന്ന റെയിൽ‌വേ സ്‌പെഷ്യലിസ്റ്റ് ചീഫ് എഞ്ചിനീയറായി ചുമതലയേറ്റു. പശ്ചിമ ഇന്ത്യൻ തൊഴിലാളികളെ റിക്രൂട്ട് ചെയ്തുകൊണ്ട് തൊഴിലാളികളുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിച്ചു. സ്റ്റീവൻസ് പുതിയ ഉപകരണങ്ങൾ വാങ്ങാൻ  ഉത്തരവിട്ടു അത്തരം റെയില്പ്പാതാ ട്രാക്കിന്റെ ലിഫ്റ്റ് ജാറിൽ ഒരു ആടുന്ന ബൂം ഉപയോഗിച്  ജോലി വേഗത്തിലാക്കാനും  ട്രെയിൻ റൂട്ട് ക്രമീകരിക്കുന്നതിന് കാര്യക്ഷമമായ രീതികൾ പ്രയോഗിക്കുകയും. മണ്ണിടിച്ചിലിൽ ഉണ്ടായ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ അദ്ദേഹം പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു, ഭൂപ്രദേശത്തിന് ഒരു ലോക്ക് കനാൽ മികച്ചതാണെന്ന് റൂസ്വെൽറ്റിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി.

    

    ചീഫ് സാനിറ്ററി ഓഫീസർ ഡോ. വില്യം ഗോർഗാസ് ഈ പദ്ധതിയെ വളരെയധികം സഹായിച്ചു, കൊതുകുകൾ തദ്ദേശീയരായ മാരകമായ രോഗങ്ങളെ പ്രദേശത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നുവെന്ന് വിശ്വസിച്ചു. ഗോർഗാസ് കാരിയറുകളെ തുടച്ചുനീക്കാനുള്ള ഒരു ദൗത്യം ആരംഭിച്ചു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ടീം വീടുകളെ കഠിനമായി ചൂഷണം ചെയ്യുകയും ജലാശയങ്ങൾ ശുദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. 1905 നവംബറിലാണ് ഇസ്ത്മസിൽ അവസാനമായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടത്. അടുത്ത ദശകത്തിൽ മലേറിയ കേസുകൾ ഗണ്യമായി കുറഞ്ഞു.

    1906 നവംബറിൽ പ്രസിഡന്റ് റൂസ്‌വെൽറ്റ് ഈ പ്രദേശം സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ നിർമാണം നടന്നിരുന്നുവെങ്കിലും ഏതാനും മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം സ്റ്റീവൻസ് പെട്ടെന്ന് രാജിവച്ചപ്പോൾ പദ്ധതിക്ക് തിരിച്ചടി നേരിട്ടു. പ്രകോപിതനായ റൂസ്വെൽറ്റ് ആർമി കോർപ്സ് എഞ്ചിനീയർ ലഫ്റ്റനന്റ് കേണൽ ജോർജ്ജ് വാഷിംഗ്ടൺ ഗൊഥേൽസിനെ പുതിയ ചീഫ് എഞ്ചിനീയറായി നിയമിച്ചു. തൊഴിലാളികൾക്കും അവരുടെ കുടുംബങ്ങൾക്കും ജീവിതനിലവാരം ഉയർത്തുന്നതിനുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ  കൂടി അദ്ദേഹം നിരീക്ഷിച്ചു.

പനാമ കനാൽ പൂർത്തിയായി

    മഹത്തായ പദ്ധതി 1913-ൽ സമാപിച്ചു. എതിർദിശകളിൽ നിന്ന് പ്രവർത്തിക്കുന്ന രണ്ട് നീരാവി കോരികകൾ മെയ് മാസത്തിൽ കുലെബ്ര കട്ടിന്റെ മധ്യഭാഗത്ത് കണ്ടുമുട്ടി, ഏതാനും ആഴ്ചകൾക്കുശേഷം, ഗാറ്റൻ ഡാമിലെ അവസാന സ്പിൽ‌വേ അടച്ചിരുന്നു, തടാകം വീർക്കാൻ അനുവദിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടതിനെത്തുടർന്ന് ആസൂത്രിതമായ മഹത്തായ ചടങ്ങ് തരംതാഴ്ത്തിയെങ്കിലും പനാമ കനാൽ 1914 ഓഗസ്റ്റ് 15 ന് ഔദ്യോഗികമായി തുറന്നു. 350 മില്യൺ ഡോളറിൽ കൂടുതൽ ചെലവിൽ പൂർത്തിയാക്കിയ ഇത് യുഎസ് ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ചെലവേറിയ നിർമ്മാണ പദ്ധതിയായിരുന്നു. മൊത്തത്തിൽ, ഏകദേശം 3.4 ദശലക്ഷം ക്യുബിക് മീറ്റർ കോൺക്രീറ്റ് പൂട്ടുകൾ നിർമ്മിക്കാൻ പോയി, അമേരിക്കൻ നിർമ്മാണ ഘട്ടത്തിൽ 240 ദശലക്ഷം ക്യുബിക് യാർഡ് പാറയും അഴുക്കും ഖനനം ചെയ്തു. പനാമ കനാൽ നിർമിച്ച് നിരവധി പേർ മരിച്ചു: 1904 നും 1913 നും ഇടയിൽ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന 56,000 തൊഴിലാളികളിൽ 5,600 പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടു.

പനാമ കനാലിന്റെ ആഘാതം

    1935 ൽ മാഡൻ ഡാം കൂട്ടിച്ചേർത്തതിലൂടെ പനാമ കനാൽ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ആഗോള വ്യാപാര മാർഗങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു. പ്രാദേശിക മേൽനോട്ടത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം ആരംഭിച്ചത് 1977 ൽ യുഎസ് പ്രസിഡന്റ് ജിമ്മി കാർട്ടറും പനാമ നേതാവ് ഒമർ ടോറിജോസും ഒപ്പുവച്ച പനാമ കനാൽ അതോറിറ്റി 1999 ഡിസംബർ 31 ന് പൂർണ്ണ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തു. അമേരിക്കൻ സൊസൈറ്റി ഓഫ് സിവിൽ എഞ്ചിനീയർമാർ ഏഴ് അത്ഭുതങ്ങളിൽ ഒന്നായി അംഗീകരിച്ചു. 1994 ൽ ആധുനിക ലോകത്ത്, 2010 സെപ്റ്റംബറിൽ കനാൽ അതിന്റെ ഒരു ദശലക്ഷം കടന്നുപോകുന്ന കപ്പലിന് ആതിഥേയത്വം വഹിച്ചു.

പനാമ കനാൽ ചിത്രങ്ങളിലൂടെ:

Read More